Ik hoop dat ge allemaal uw bretellen aanhebt, want vandaag zijn we 8 (jawel, dat is a-c-h-t) ronde punten tegengekomen onder de baan! De voorbije 7000km hebben we er in totaal 2 gezien, vandaag zien we er 8 extra. En dat allemaal in en rondom Sedona, het stadje waar de kleuren enkel bruin of groen mogen zijn. Zo ook voor de lokale McDonalds, die zijn ‘M’ in het groen heeft gemaakt. De aandachtige lezer heeft nu een Aha Erlebnis. Terecht, want vorig jaar waren we hier ook en vorig jaar zijn we ook eens binnengesprongen in de McDonalds. Ma twas maar voor 2 cheeseburgers per persoon, dan mag het eh.

De dag begon goed deze ochtend. We zaten op een 30-tal kilometer van de grens met Arizona, waar de tijd 1 uur opschuift. Ik had mijn als-eerste-opstaan-taak doorgegeven aan Koen, en diens GSM-wekker had de tijd al 1 uur opgeschoven. Zo kregen we allemaal onterecht een uurtje extra slaap, waarvoor nogmaals merci, Koen.

Dat uurtje extra was normaal om de rit van 3 uur in de voormiddag te compenseren, maar das dus mislukt. Achja, omdat we het nu toch al gewend zijn, zijn we opnieuw pal op de middag gaan wandelen. Deze keer iets beschaafder, maar wel iets warmer. Bij momenten dicht bij de 38°C, zou ik gokken. Twas een wandeling naar Devil’s Bridge. Ge mocht er niet op lopen, maar da kon Coppens en Pieter weinig schelen. Tspellement is gelukkig overeind gebleven. Coppens is er wel zijn oculair-ding van zijn fototoestel verloren. Ik heb dat verderop terug gevonden en op zijn fototoestel gezet, maar tot op heden heeft hij het nog niet gemerkt. Nu dan? Tis graag gedaan manneke.

Om tot aan het begin van de Devil’s Garden wandeling te geraken, moesten we wel een offroad-baantje overbruggen. Vorig jaar hebben we dit moeten cancellen, wegens onze kak-auto. Nu lieten we ons niet meer kennen, en met onze all-wheel-drive als heiligmakend middel, waagden we onze kans. Plots verstonden we wel waarom er buggy’s verhuurd werden in de buurt. Maar op het gemak en met af en toe uitstappen om te controleren of we wel over de stenen konden, geraakten we er uiteindelijk. Die paar krasjes op de auto zijn maar details. Alles (behalve onderkant auto) is omnium verzekerd zonder franchise, dus no problemo. En net voor afgifte van de auto zullen we het wel wegwerken met een Mountain Dew en een stofwegeltje.

Nu zijn we onderweg naar Flagstaff, om daar nog eens het stadje te bezoeken. Coppens vloekt zonet ook de auto weer bij elkaar omdat er nog maar eens wegenwerken zijn op onze baan. Ma tvalt nog mee, tis enkel maar snelheid minderen. Geen gekleurde medemensen die met een stopbord staan te zwaaien. Gelukkig zijn we maar een minuutje of 2 verloren. Der moeten hier 2 mannen hard gaan schijten (en tis nie ik), dus hoe sneller we een toilet vinden voor die mannen, hoe beter. Ge zult het wel zien aan de scheet-in-auto-statistieken. Jaja.

/Edit: vanavond zijn we in Vegas, dus hopen op internet.