Daar waar we gisteren een meer dan gevulde dag hadden, is het vandaag blijkbaar toch wa meer op het gemak. Maar dat betekent niet dat de wekker niet afging om 7u25. En toen het 7u28 werd, vond Koen het welletjes geweest en is hij maar als eerste in de douche gekropen. Afspraak is normaal dat ik vòòr 7u30 in de badkamer moet zitten. Als dank heeft hij ook de volledige badkamer onder water gezet omdat het “een slecht douchegordijn” was. Zever en onkunde, zo bleek achteraf.

Ontbijt was deze keer niet inbegrepen in ons motel, wat dan meestal impliceert dat we gaan ochtendshoppen en ergens gaan picnicken. Al gauw wat broodjes en charcuterie uit de winkel verzameld en afspraak een beetje verder aan Lake Moraine. En jawel, na 7 minuten begon het te miezeren en na 10 minuten zijn we maar terug gekeerd naar de auto wegens schijtregen en twas eigenlijk ook maar 6°C. De lokale Frank Deboosere is echter nen vreje klojo en liet het 6 minuten later ophouden met regenen en gaf ons een zonnetje. Allé vooruit, het eten was ondertussen toch al op, dus dan maar voor een wandelingetje rond het meer gedaan.

Vré schoon meer, Lake Moraine. Met besneeuwde bergen en een gletsjer als achtergrond. Een echte gletsjer, want plots hoorden we iets als een donderslag bij heldere hemel (amai, check mijn taalgebruik), maar tbleek dus een reep sneeuw en ijs die losgekomen was en naar beneden kletste. Jammer genoeg geen grote lawine als gevolg; we stonden nochtans op de eerste (en veilige) rij om alles mooi waar te nemen.

Onderweg naar onze middagstop in Banff, zagen we nog een eland (of een elk? Of nog iets anders?) op de Bow Parkway. Het gewei leek eerder iets vanuit Disneyland Parijs, zo beetje fluffy-achtig. Toch was er geen van ons 4 stoere jongens die dicht genoeg durfde gaan. Tamelijk terecht, want die beesten kunnen u toch een flinke oplawaai verkopen als het hen uitkomt (gebruik van het woord ‘oplawaai’: +1). In Banff hebben we in totaal ook 8 gekleurde medemensen tegen gekomen; ze zijn zich aan het groeperen!

De Bow Falls in Banff was deze keer een klein en minder spectaculair watervalleke waar we ons middageten opaten. Broodjes met charcuterie én tsatskiki, jawel! Da watervalleke had volgens ons ook nog geen enkele dode op zijn geweten.
Tis nu nog maar 17u, maar we zijn ondertussen al bijna aangekomen in onze eindbestemming: Calgary. Daar waar we vorig jaar in de domste stad van de USA logeerden (Reno), zijn we nu blijkbaar in de meest ontwikkelde stad van de wereld. Straks gaan we eens gaan rondwandelen in Calgary. Kben ne keer benieuwd of die stelling klopt.

/Edit: Gohja, moeilijk te zeggen of het de meest ontwikkelde stad is, maar tis alleszins niet zo’n boeregat gelijk Reno. En als ge in den Calgary Tower gaat eten, zit uw torentoegangsprijs al inbegrepen, dus da was 16 flappen de man uitgespaard. En het restaurant in den toren draaide gelijk rond! 1x per 45 minuten, hoe geniaal! En schoon uitzicht. En voor schoon uitzicht moest ge zelfs nie constant naar buiten te kijken. Nee, daar had ik precies geen last van de hoogte; op het uitkijkstukje met glazen vloer toch wel een klein beetje, dus daar ben ik net niet op geweest.